Over mij

In 2017 kreeg ik op een hotelkamer in Ljubljana een paniekaanval. Een teken van een enorme vermoeidheid in m’n lijf. Het was geen burn-out, maar het stadium ervoor. Te hard gewerkt. Teveel gereisd. Jarenlang door heel Europa getrokken om radio- en tv-zenders te adviseren. Presentatoren en dj’s te trainen. Ik wist: als ik op deze voet door zou gaan zou ik niet oud worden. Wat een eyeopener!

Op dat moment realiseerde ik me dat ik m’n leven anders moest inrichten. Ik besloot niet meer te reizen voor mijn werk en heb een selectie gemaakt van de klanten met wie ik verder wilde gaan. De anderen liet ik los.

Toen ben ik gaan wandelen. Veel wandelen. Op m’n ouwe All-Stars ontdeed ik me van mijn ballast. En maakte ruimte voor nieuwe inspiratie. Kilometer na kilometer.

Bij de 2000ste kilometer bedacht ik me dat ik iets wilde gaan doen met m’n nieuwsgierigheid naar mensen… Ik vroeg me af: wat vormt je? Op basis van welke ervaring maak je keuzes? En ook: wat kan en wil ik hier zelf mee doen? Het antwoord was: een coachopleiding.

Ik vond het fantastisch om weer te leren. Met het stellen van betere vragen en het geven van gerichte aandacht, zag ik dat ik iets in gang kon zetten bij mensen. Iets waar ze echt verder mee konden. Mooi werk!

De opleiding voor mediation die daarop volgde, was eigenlijk een antikeuze. Echt. Mijn eigen ervaring met mediators was slecht. Ik had de intrinsieke behoefte om dat beter te doen. Een betere mediator te zijn, eentje die doorvraagt en zorgt dat beide partijen tot hun recht komen. Op een fatsoenlijke en geweldloze manier.

Inmiddels zit ik in de afrondende fase van deze studie, richting m’n examen. Onder mentoraat van een zeer ervaren mediator. Leuk!